Vrouwen  

Urineverlies

Bij urineverlies (incontinentie) is er sprake van het niet goed kunnen ophouden van urine. Oorzaken voor urineverlies kunnen zijn: zwangerschappen, bevallingen, verzakkingen, ouder worden en na (gynaecologische/urologische) operaties.

Er zijn verschillende vormen van urineverlies: 

• Stress urine incontinentie

Ook wel inspanningsincontinentie genoemd. Je verliest urine bij activiteiten die de druk in de buikholte verhogen zoals lachen, hoesten, niezen, sporten en bukken. Vaak gaat dit samen met het niet goed functioneren van de bekkenbodemspieren. Deze spieren zouden ervoor moeten zorgen dat de afsluitdruk van de plasbuis voldoende groot is bij toename van de buikdruk. 

• Urge urine incontinentie 

Ook wel aandrangincontinentie genoemd. Je verliest urine op momenten van hevige aandrang, bijvoorbeeld wanneer je op weg bent naar de toilet. Dit kan onder andere het gevolg zijn van een overactieve blaas die op zulke momenten samentrekt. 

• Gemixte urine incontinentie 

Er is sprake van een combinatie van bovenstaande. 

Blaas- en plasproblemen

Plasklachten kunnen het gevolg zijn van stoornissen in het functioneren van de bekkenbodemspieren, in het functioneren van de blaas en kunnen een combinatie zijn van beide.

   Veel voorkomende plasklachten zijn:

• De urinestraal is minder krachtig
• Het duurt soms even voordat de plas op gang komt
• Vaak en kleine beetjes plassen
• Ervaren van regelmatige heftige aandrang
• Moeten persen tijdens het plassen
• Nadruppelen
• Na het plassen het gevoel hebben dat de blaas niet helemaal leeg is
• Een branderig gevoel tijdens het plassen
• De plas moeilijk of niet op kunnen houden
• ‘s-Nachts meerdere malen moeten plassen
• Terugkerende blaasontstekingen
• Blaasverzakking

Ontlastingsproblemen

   Veel voorkomende ontlastingsproblemen zijn: 

• Obstipatie
• Onvolledig ledigen bij ontlasten
• Ontlastingverlies
• Verlies van windjes
• Aambeien
• Ervaren van heftige aandrang
• Anale fissuren (scheurtjes) 
• Darmverzakking

Verzakking

Bekkenbodemspieren en banden ondersteunen de blaas, baarmoeder en het rectum. Wanneer deze verslappen kan een verzakking ontstaan. De blaas, plasbuis, baarmoeder en delen van de darm kunnen uitstulpen ofwel naar buiten treden. 

Mogelijke oorzaken zijn zwangerschap, bevalling, de overgang, overgewicht, veel hoesten, fysiek zwaar werk met bijvoorbeeld veel tillen, veel persen en op een verkeerde manier, operaties in de kleine bekken en familiair.

  Er zijn verschillende soorten verzakkingen:

• Verzakking van de plasbuis en/of blaas (voorwand)
• Verzakking van de baarmoeder 
• Verzakking van de top van de vagina als de baarmoeder verwijderd is 
• Verzakking van de endeldarm (achterwand) 
• Een combinatie van bovengenoemde verzakkingen 

   Veel voorkomende klachten bij een verzakking zijn:  

• Zien en/of voelen van een balletje in de vagina
• Een zwaar gevoel bij de vagina, plasbuis en/of anus 
• Vage pijn in de onderbuik en/of lage rug 
• Moeite met vrijen 
• Verlies van plas, windjes, ontlasting bijvoorbeeld met hoesten, niezen, bukken of lachen 
• Sterke aandrang 
• Niet goed kunnen leegplassen 
• Niet in een keer je darmen kunnen legen
• Obstipatie 

(Chronische) pijnklachten

Veel mensen, zowel mannen als vrouwen, kampen met onbegrepen pijn in de buik, het bekken, de geslachtsorganen en / of de bekkenbodem.

We noemen deze klachten het chronisch bekkenpijnsyndroom, afgekort als CPPS. De meeste pijnklachten die acuut ontstaan komen tot stand na beschadiging van lichaamsweefsels (zoals huid, spieren, botten, etc.).

Deze pijn is normaal en zorgt ervoor dat we het desbetreffende deel van ons lichaam beschermen en minder gebruiken zodat herstel mogelijk is. Naarmate het weefsel herstelt, vermindert de pijn en kunnen we het geleidelijk aan weer meer belasten. Dit betekent dat acute pijn na verloop van tijd dus minder zou moeten worden. Helaas gaat dit voor veel pijnklachten niet op en blijft de pijn (continu of wisselend) aanwezig.

Mensen denken vaak dat dit komt omdat het weefsel nog niet hersteld is of weer opnieuw beschadigd is. Uit onderzoek blijkt echter dat langdurige pijnklachten niet voortkomen uit aanhoudende weefselbeschadiging. Maar waarom gaat die pijn dan niet weg?

Vanaf 12 weken spreekt men van chronische pijn. De processen die chronische pijn veroorzaken zijn anders dan bij acute pijn. Een van de belangrijkste ontdekkingen in wetenschappelijk onderzoek is dat het zenuwstelsel overgevoelig wordt naarmate pijn langer aanwezig is. Een overgevoelig zenuwstelsel zorgt ervoor dat pijn nu veel makkelijker tot stand komt. De normale activiteiten van het leven (zoals staan, lopen, liggen, huishouden) doen nu pijn.

Seksuele klachten

Gemeenschap of seksuele activiteiten kunnen klachten geven. Psychische en lichamelijke factoren spelen een belangrijke rol en zo ook de bekkenbodemfunctie. 

   Veel voorkomende klachten zijn: 

• Pijn tijdens en/of na vrijen 
• Een branderig gevoel krijgen 
• Onvoldoende opgewonden raken 
• Angstig of gespannen worden
• Huidproblemen in en rond de vagina 
• Urineverlies tijdens vrijen en/of bij een orgasme
• Minder ‘gevoel’ hebben bij het vrijen
• Huidproblemen in en rond de vagina
• Moeilijker tot een orgasme komen 

Bekken- en lage rugpijn tijdens en na zwangerschap

Tijdens de zwangerschap en na de bevalling reageert uw lichaam anders dan u gewend bent    waarbij klachten kunnen ontstaan. Veel voorkomende klachten zijn: 

• Pijn bij het schaambeen, liezen, stuit of achterzijde bil
• Lage rugpijn
• Eenzijdige pijn in de bil of doortrekken naar de achterzijde van het bovenbeen
• Pijn bij het starten van een beweging als draaien in bed, opstaan uit de bank/stoel
• Gevoel van onmacht tijdens bewegen
• Moeite met lang lopen, staan of zitten
• Moeite met huishoudelijk werk en verzorging van de kinderen
• Klachten tijdens het vrijen
• Vermoeidheid